Ik ben in 1963 in Amsterdam geboren, als middelste in een gezin met vijf kinderen; twee broers en twee zussen. Volgens mijn moeder zat ik in de kinderstoel al te tekenen. Dat beeld klopt met mijn herinneringen. Dingen maken, met welke middelen dan ook, daar werd en word ik gelukkig van.
Ik herinner mij nog goed een van de eerste opdrachten op de kleuterschool. We moesten een oude Ligadoos, m.b.v. stroken gekleurd papier en plakkertjes in een uil omtoveren. Om mij heen zaten kindertjes te zuchten en te klodderen, maar ik dacht verrukt; wat is het hier heerlijk! Ik hoef alleen maar dingen te doen die ik leuk vind.
Ook op de basisschool werd veel getekend. Ik herinner mij het moment dat alle kinderen een paars kleurpotlood erbij kregen. Ik maakte meteen een tekening van Jezus in een paarse jurk aan het kruis, met Maria huilend ernaast.
Twee jaar later zijn wij verhuisd. Op onze nieuwe school was veel minder aandacht voor tekenen, knutselen en eigen ideeën. Ik kreeg een hekel aan school.
Gelukkig knutselde mijn vader op de zondagen met ons. Er ging een groot zeil over de tafel en daar zaten we dan met z’n allen te kleien. Hij leerde ons hoe we grote vazen en potten uit ringen konden opbouwen. Eindeloos kneden, smeren, kloppen en tenslotte beschilderen met echte kleiverf. Helaas ging het tijdens het bakken in de gezamenlijke oven, nog wel eens mis. Dan kreeg je je gladgestreken vaasje, met een klomp glazuur van een ander kunstwerk eraan vast gekit, terug.
Toen we iets ouder werden mochten we met echte olieverf schilderen. Mijn vader had een prachtig oud kistje, vol verkreukelde tubes verf waar we met ontzag naar keken. Hij verzaagde een brede plank en iedereen kreeg een stukje om op te schilderen. Het hele gebeuren, dat kistje, de geur, de verf waar je zuinig mee moest zijn en die eerst moest drogen voor je weer verder kon, het had allemaal iets magisch voor mij.
Dat ik door zou gaan naar een kunstopleiding, stond voor mij al vroeg vast. Het werd de leraren opleiding Tekenen/ Textiele Werkvormen en daarna nog twee jaar tekenen aan de Academie voor Beeldende Vorming in Amsterdam.
Ik maak nu kinderboeken en dat vind ik heel erg leuk. Natuurlijk is het niet altijd makkelijk. Van alles wat je verzint en maakt, verdwijnt ook een groot deel vroeg of laat in de prullenbak. En soms loop ik dagenlang te broeden voordat er een goed beeld opduikt. Maar, als ik op zolder aan mijn werktafel zit, denk ik ook nu vaak, wat zit ik hier heerlijk! Ik hoef alleen maar te doen wat ik leuk vind.
*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten