*Astrid Panis
Astrid Panis werd in 1971 geboren in Gent. Ze studeerde Romaanse Filologie en Meertalige Bedrijfscommunicatie aan de Universiteit Gent, waar ze tot 2001 werkte als assistente. Daarna vertrok ze met haar gezin naar Engeland.Terug in België was ze even lerares Frans op een middelbare school. Nu werkt ze echter thuis in De Pinte, samen met haar man Bruno, die oogarts is. Astrid is actief in de vzw Roeland, een jeugddienst ter bevordering van de taalvaardigheid. Hier ontdekte ze dat toneelspelen heel doeltreffend is om een taal onder de knie te krijgen.
In het tweede leerjaar schreef Astrid haar eerste verhaaltje : Muis Piep eet kaas. Sindsdien schreef ze echter vooral opstellen, brieven en boodschappenlijstjes. Ze publiceerde een paar artikels over didactiek en taalkunde en een klein praktisch boekje over jaarverslagen. Ze is heel blij dat ze vandaag schrijft waar ze al lang stiekem van droomt: prentenboeken voor kinderen. Haar eerste manuscript, voor Mijn huis is een ballon, stuurde ze op naar De Eenhoorn na een weddenschap met haar zus, die dacht “dat het er nooit van zou komen”.
Nu is Astrid al een beetje vergeten hoe het voelt om drie of zeven jaar te zijn. Daarom spitst ze aandachtig de oren als kinderen haar iets vertellen. Hoe een goed kinderboek in elkaar zit, wil ze het liefst van hen leren. Haar kinderen Emma en Markus bezorgen haar ideeën voor verhaaltjes.
Astrid houdt van theater, pannenkoeken met bruine suiker en Britse detectiveseries. Ze maakt graag foto’s en uitstapjes, en vindt het vooral fijn om op ontdekking te gaan naar plekjes waar ze nog nooit is geweest. Astrid heeft een hekel aan nylonkousen en ook een beetje aan telefoneren.
*
*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten