Kitty Crowther
Prentenboekenmaakster en illustratrice Kitty Crowther kreeg in 1997 een Vlag en Wimpel van de griffeljury voor haar prentenboek Mijn vriend Jim. Voor In het pikkedonker ontving ze in 2003 een Zilveren Penseel, in 2005 gevolgd door opnieuw een Zilveren Penseel, voor Kleine Dood en het meisje. In 2010 ontving zij de Astrid Lindgren Memorial Award, een oeuvreprijs.
| Geboren: | 4 april 1970 te Brussel (België) | |
| Opleiding: | Crowther ging naar het Sint-Lucas Instituut in Brussel, waar ze afstudeerde in de richting Illustreren. | |
| Werk: | Ze is schrijfster en illustratrice van kinderboeken. | |
| Thuis: | Ze is getrouwd en heeft twee zonen. | |
| Eerste boek: | In Nederland: Mijn koninkrijk (1994) | |
| Bijzonderheden: | In haar eerste prentenboek, Mijn koninkrijk, verwerkte ze haar gevoelens rond de echtscheiding van haar ouders, die uit elkaar gingen toen ze 20 jaar was. | |
| Ooit gezegd: | ‘Met mijn tekeningen wil ik iets teruggeven van wat ik als kind in overvloed gekregen heb. Dat ben ik al die kunstenaars die mij zo lang gezelschap hebben gehouden verplicht.’ |
Boeken van Kitty Crowther
Over het werk van Kitty Crowther
Haar moeder kwam uit Zweden, haar vader uit Engeland, terwijl Kitty zelf in Brussel (België) werd geboren. Ze ging naar de kunstacademie en kreeg in 1992 een Franse illustratorenprijs voor aankomend talent. Haar eerste prentenboek voor kinderen kwam in 1994 uit: Mon Royaume. In datzelfde jaar nog verscheen de vertaling in het Nederlands: Mijn koninkrijk. Met dit boek had ze meteen succes. In voornamelijk lovende besprekingen werd ze vergeleken met Edward Lear, Lewis Carroll, maar ook met Arnold Lobel en Maurice Sendak.
Samen met Andréa Nève maakte ze Eens komt mijn sprookjesprins. Ook dit boek leverde haar in België een prijs op. In 1997 ontving ze een Vlag en Wimpel van de griffeljury en een Pluim van de maand voor haar prentenboek Mijn vriend Jim. Naast prentenboeken, waarvoor ze zelf de tekst schrijft, illustreert ze het werk van anderen, waaronder de Franse vertaling van De verjaardag van de eekhoorn van Toon Tellegen.
Kitty Crowther had als kind een gehoorstoornis. Ze leerde pas laat praten en in die tijd waren boeken en tekeningen haar communicatiemiddelen. Misschien vandaar dat ze gefascineerd is door beelden. Haar stijl van tekenen wordt minimalistisch en veelzeggend genoemd. ‘Met een minimum aan vormgeving en taal roept Kitty Crowther een kinderlijk universum op waarin tedere humor en warmte, ontroerende eenzaamheid en verdriet en angstaanjagende woede en boosheid een plaats krijgen. Geen bedrieglijke, nostalgische rozige kinderwereld dus’, aldus Annemie Leysen, recensente van De Morgen. In een interview in deze krant zei Crowther: ‘Max en Maximonsters van Maurice Sendak, de bizarre prenten van Tomi Ungerer en de geestige pentekeningen van Quentin Blake hebben me altijd al gefascineerd. Ik wilde zelf altijd treurige of angstwekkende verhalen lezen waar ik om kon huilen. Verdriet, woede en schrik geven je tenminste het gevoel dat je leeft! Mijn kindertijd was niet echt rooskleurig. Er was niet alleen die doofheid, die het me moeilijk maakte om uit te drukken wat ik voelde, er was ook een wat onbehaaglijke sfeer in mijn ouderlijk huis, met een ambitieuze vader en een lastige moeder die hoge eisen stelden. Er zit dan ook veel van mijn opgekropte woede en verdrongen emoties in mijn boeken. Zelf was ik niet bepaald een doetje: rebels en tegelijk behaagziek, zo zou je het wel kunnen noemen. Ik teken dolgraag mensen met een rotkarakter. En kinderen vinden dat ook wel bijzonder, merk ik vaak. Volwassenen komen er in mijn boeken meestal niet zo voordelig uit.’ (De Morgen, 7 maart 2001).
Samen met Andréa Nève maakte ze Eens komt mijn sprookjesprins. Ook dit boek leverde haar in België een prijs op. In 1997 ontving ze een Vlag en Wimpel van de griffeljury en een Pluim van de maand voor haar prentenboek Mijn vriend Jim. Naast prentenboeken, waarvoor ze zelf de tekst schrijft, illustreert ze het werk van anderen, waaronder de Franse vertaling van De verjaardag van de eekhoorn van Toon Tellegen.
Kitty Crowther had als kind een gehoorstoornis. Ze leerde pas laat praten en in die tijd waren boeken en tekeningen haar communicatiemiddelen. Misschien vandaar dat ze gefascineerd is door beelden. Haar stijl van tekenen wordt minimalistisch en veelzeggend genoemd. ‘Met een minimum aan vormgeving en taal roept Kitty Crowther een kinderlijk universum op waarin tedere humor en warmte, ontroerende eenzaamheid en verdriet en angstaanjagende woede en boosheid een plaats krijgen. Geen bedrieglijke, nostalgische rozige kinderwereld dus’, aldus Annemie Leysen, recensente van De Morgen. In een interview in deze krant zei Crowther: ‘Max en Maximonsters van Maurice Sendak, de bizarre prenten van Tomi Ungerer en de geestige pentekeningen van Quentin Blake hebben me altijd al gefascineerd. Ik wilde zelf altijd treurige of angstwekkende verhalen lezen waar ik om kon huilen. Verdriet, woede en schrik geven je tenminste het gevoel dat je leeft! Mijn kindertijd was niet echt rooskleurig. Er was niet alleen die doofheid, die het me moeilijk maakte om uit te drukken wat ik voelde, er was ook een wat onbehaaglijke sfeer in mijn ouderlijk huis, met een ambitieuze vader en een lastige moeder die hoge eisen stelden. Er zit dan ook veel van mijn opgekropte woede en verdrongen emoties in mijn boeken. Zelf was ik niet bepaald een doetje: rebels en tegelijk behaagziek, zo zou je het wel kunnen noemen. Ik teken dolgraag mensen met een rotkarakter. En kinderen vinden dat ook wel bijzonder, merk ik vaak. Volwassenen komen er in mijn boeken meestal niet zo voordelig uit.’ (De Morgen, 7 maart 2001).
Verder zoeken
Lexicon van de jeugdliteratuur (Martinus Nijhoff)
Encyclopedie van de jeugdliteratuur (Fontein/Wolters Noordhoff)
Encyclopedie van de jeugdliteratuur (Fontein/Wolters Noordhoff)
Bibliografie selectie
1994 Mijn koninkrijk (Van Goor)
1996 Mijn vriend Jim (Querido)
1997 Anna in de wolken (Querido)
2000 Meneer Bas maakt heel wat mee (Querido)
2001 Ik en niks (Querido)
2002 In het pikkedonker (Querido)
2004 Kleine Dood en het meisje (Querido)
2006- De avonturen van Mini en haar papa (serie) (Querido)
2007 De verjaardag van de eekhoorn en andere verhalen. Tekst van Toon Tellegen (Querido)
2010 En? (De Eenhoorn)
1996 Mijn vriend Jim (Querido)
1997 Anna in de wolken (Querido)
2000 Meneer Bas maakt heel wat mee (Querido)
2001 Ik en niks (Querido)
2002 In het pikkedonker (Querido)
2004 Kleine Dood en het meisje (Querido)
2006- De avonturen van Mini en haar papa (serie) (Querido)
2007 De verjaardag van de eekhoorn en andere verhalen. Tekst van Toon Tellegen (Querido)
2010 En? (De Eenhoorn)
Bekroningen
1997 Vlag en Wimpel (griffeljury) + Pluim van de maand voor Mijn vriend Jim2002 Pluim van de maand voor In het pikkedonker
2003 Zilveren Penseel voor In het pikkedonker2005 Zilveren Penseel voor Kleine Dood en het meisje2010 Astrid Lindgren Memorial Award
2011 Zilveren Griffel voor En?
2003 Zilveren Penseel voor In het pikkedonker2005 Zilveren Penseel voor Kleine Dood en het meisje2010 Astrid Lindgren Memorial Award
2011 Zilveren Griffel voor En?
Websites over Kitty Crowther
*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten